Als hulpverlener draag je veel. Maar draag je misschien te veel? Het verlangen om anderen te helpen is prachtig, maar het kan ook een valkuil worden. Compassiemoeheid, vaak genoemd door Joan Halifax, ontstaat wanneer we zo intens betrokken raken bij het lijden van anderen dat het ons eigen welzijn aantast. Het is een risico dat veel hulpverleners kennen: je geeft alles, maar voelt je leeg.
Wat als ik je vertel dat je niet alles hoeft te dragen? Dat je vanuit innerlijke ruimte juist méér kunt bieden, zonder jezelf te verliezen?
Als hulpverlener ben je vaak empathisch en afgestemd op de ander. Dit kan ervoor zorgen dat je:
Deze over-identificatie kost je niet alleen energie, maar belemmert ook je vermogen om helder en effectief aanwezig te zijn.
Eckhart Tolle noemt het innerlijke ruimte: de bewustwording dat jij niet je gedachten, gevoelens, of sensaties bént. Je ervaart ze, maar je bent meer dan dat. Wanneer je innerlijke ruimte creëert:
Hier zijn drie eenvoudige stappen om innerlijke ruimte te ervaren:
Innerlijke ruimte maakt je vrij. Het geeft je de rust om present te zijn zonder jezelf te verliezen. En paradoxaal genoeg kun je daardoor juist meer bieden: omdat je van binnen stevig staat.
Vraag jezelf eens af:
Laat die vragen je gids zijn, want uiteindelijk ben je geen drager. Je bent een gids die ruimte creëert – voor de ander én voor jezelf.
Durf jij ruimte voor jezelf te maken? Deel je gedachten hieronder in je commentaar – laten we samen leren!