Het was een koude, stille ochtend. De geur van verse koffie vulde de kamer terwijl ik nadacht over een paradox die me al dagen bezig hield: hoe kan acceptatie, dat vaak klinkt als loslaten en stilstand, juist een poort naar groei en verandering zijn?
In mijn werk als haptotherapeut zie ik dagelijks hoe mensen worstelen met deze ogenschijnlijke tegenstrijdigheid. Ze komen binnen met het verlangen om iets te veranderen – een patroon, een gevoel, een gedachte – en toch is het vaak acceptatie dat hen helpt vooruit te komen. Hoe kan dat?
Acceptatie wordt vaak verkeerd begrepen. Veel mensen zien het als opgeven of berusting, maar in werkelijkheid is het iets heel anders. Het gaat om het erkennen van de realiteit – van wat is – zonder oordeel of verzet. Dit betekent niet dat je stil blijft staan; integendeel:
Psychologische en neurologische inzichten ondersteunen deze visie:
Zoals Irvin D. Yalom ooit schreef:
“Vrijheid ligt in de acceptatie van de realiteit. Pas wanneer we ophouden te vechten tegen wat is, ontstaat ruimte voor verandering.”
Het lijkt paradoxaal dat acceptatie niet tot stilstand leidt, maar dit is slechts een illusie. Stilstand ontstaat juist door verzet, door te blijven hangen in wat niet is. Acceptatie is geen passiviteit, maar een actieve, bewuste keuze. Het is de basis van beweging, groei en transformatie.
"Weet je wat acceptatie werkelijk betekent? Het is de plek waar het leven begint." – Anoniem
Om af te sluiten, wil ik een gedicht delen dat mij inspireert in mijn werk en mijn eigen zoektocht naar acceptatie:
Laat los, zegt de stroom,
laat mij je dragen.
Ik ben geen stilstaand water,
maar een rivier – altijd onderweg en in beweging.
Ben jij het bootje dat meebeweegt en ook wat stuurt,
of probeer jij te blijven staan in mijn stromende water?
Wat betekent acceptatie voor jou? En waar zou jij ruimte willen maken voor groei?
