Blog en podcast

In mijn werk als haptotherapeut zie ik dagelijks hoe mensen worstelen met deze ogenschijnlijke tegenstrijdigheid. Ze komen binnen met het verlangen om iets te veranderen – een patroon, een gevoel, een gedachte – en toch is het vaak acceptatie dat hen helpt vooruit te komen. Hoe kan dat?

Meditatie wordt vaak gezien als een middel om tot rust te komen, maar binnen haptotherapie reikt het verder. Het helpt cliënten niet alleen stil te worden,maar ook om bewust te worden van die eerste innerlijke beweging – het gevoel dat vaak wordt overschaduwd door gedachten en interpretaties. Meditatie opent de deur naar dat primaire contact met jezelf en maakt ruimte om te ervaren in plaats van te analyseren.

Het gebeurde halverwege een sessie. Hij zat rechtop, kaarsrecht bijna, alsof de stoel hem nauwelijks mocht dragen. Zijn blik strak op de grond gericht. “Huilen is voor watjes,” zei hij met een zekere trots, maar ook met een onderliggende spanning bijna voelbaar als mist in de kamer. Ik vroeg hem of hij dat altijd al vond. Hij haalde zijn schouders op. “Zo ben ik opgevoed. Tranen laten zien is zwakte tonen.” Ik zweeg even en keek hoe zijn handen onrustig de naden van zijn broek gladstreken. “En als je het nu wél zou proberen?” vroeg ik. Hij keek op, even verstard, alsof ik iets onvoorstelbaars had voorgesteld. “Ik denk niet dat ik het nog kan,” zei hij uiteindelijk. “Het is alsof… alsof die kraan al heel lang dicht zit.” Zijn ogen wat troebel.

In een wereld waarin maakbaarheid en prestatie centraal staan, lijkt voelen soms ondergeschikt aan doen. Toch laat haptonomie ons iets fundamenteels zien: écht functioneren gebeurt alleen in het nu.

Ze zit tegenover me, haar blik af en toe naar de grond gericht, haar handen rusteloos in haar schoot. "Ik weet niet of ik dit durf te vertellen," zegt ze zacht. Ik blijf stil, geef haar de tijd. En dan... komen de woorden.

Wanneer je een trauma hebt ervaren, kan dat diepe sporen nalaten in je lichaam en emoties. Vaak lijkt het alsof er twee werelden ontstaan.

‘Verlamd in emoties.' Direct na de wedstrijd sprak Guus Til openhartig over hoe hij zich soms ‘verlamd in emoties’ voelt.

Wat interessant is aan Epicurus is dat hij geluk niet definieert als iets waar je naar zou kunnen streven, zoals het wel in de Onafhankelijkheidsverklaring van de VS staat: the pursuit of happiness. In zijn definitie bestaat geluk juist uit de afwezigheid van iets: geen pijn en ongemak waar het ’t lichaam betreft en geen angst en onrust waar het de geest betreft.

In een tijd waarin we steeds meer lijken te moeten – presteren, verbinden, en doorgaan – is het ervaren van ruimte een kostbaar goed geworden. Ruimte voor jezelf, ruimte om even niets te hoeven. Maar hoe vaak gunnen we onszelf die ruimte écht?

Als hulpverlener draag je veel. Maar draag je misschien te veel? Het verlangen om anderen te helpen is prachtig, maar het kan ook een valkuil worden. Compassie-moeheid, vaak genoemd door Joan Halifax, ontstaat wanneer we zo intens betrokken raken bij het lijden van anderen dat het ons eigen welzijn aantast. Het is een risico dat veel hulpverleners kennen: je geeft alles, maar voelt je leeg.

Of je nu een topsporter bent of gewoon je dagelijkse doelen wilt halen, presteren en lekker in je vel zitten gaan hand in hand. In mijn werk als haptonoom zie ik dat verbinding met je lichaam en gevoel niet alleen belangrijk is in de sport, maar ook in het dagelijks leven. Hier zijn een paar praktische tips om goed te presteren en je energiek te blijven voelen.

In een wereld waarin we constant worden overspoeld door prikkels en verwachtingen, is het niet verrassend dat steeds meer mensen zich overweldigd voelen of worstelen met angst, identiteitsvragen en zelfs gevoelens van dissociatie. Dit kan zich uiten in een zoektocht naar rust en balans. Maar hoe vinden we die balans? Een belangrijk stuk van de oplossing ligt in het bewust omgaan met twee vormen van aandacht: open en gerichte aandacht.

In onze moderne wereld zijn jongeren meer dan ooit verbonden, vooral via hun mobiele telefoons. Maar wat betekent dat voor hun mentale gezondheid? Hoe beïnvloeden de constante stroom van prikkels en meldingen hun hersenen en hun vermogen om rust te ervaren?

‘Zeg, wat is Hapto of haptonomie of -therapie nou eigenlijk?’Die vraag krijg ik geregeld. De reacties na mijn uitleg, daar word ik erg vrolijk van. Ik merk door de snelle groei in mijn praktijk, dat er vraag is. Hapto is hot, maar waarom?

Stressvolle situaties nemen je vaak in beslag. De oorzaken kunnen verschillend zijn, de uitwerking op jou is hetzelfde: je kunt er moeilijk afstand van nemen, kunt slecht ontspannen en brandt langzaam op.

Ieder mens start een relatie om gelukkig te worden met de ander. Wat de aard van de relatie ook is, een zonder problemen bestaat niet.

Haptotherapie richt zich op het herstel van het voelen en brengt je dichter bij jezelf.